هابل اغلب ژیروسکوپ‌هایش را از دست داده است و ناسا تمایلی به نجات تلسکوپ ندارد

تلسکوپ فضایی هابل این تلسکوپ بیشتر ژیروسکوپ های خود را از دست داده است، و وقتی ژیروسکوپی باقی نماند، تلسکوپ دیگر قادر به انجام علم معنی دار نخواهد بود.

ناسا هفته گذشته اعلام کرد برای حفظ هابل که نزدیک به سه و نیم دهه در فضا بوده است، عملیات خود را فقط به عملکرد ژیروسکوپ تقلیل خواهد داد. این تصمیم برخی از فعالیت‌های علمی تلسکوپ را محدود می‌کند و هدف قرار دادن و قفل کردن روی اجرام جدید طولانی‌تر خواهد بود.

با این حال، مقامات هابل در نشست خبری با خبرنگاران فضایی تاکید کردند که این ابزار علمی محبوب به این زودی ها به پایان عمر خود نمی رسد. مارک کلامپین، مدیر بخش اخترفیزیک در مقر ناسا در واشنگتن، گفت: «شخصاً، راه حل جدید را به عنوان یک محدودیت عمده در توانایی تلسکوپ برای انجام کارهای علمی نمی بینم.

تلسکوپ هابل در سال 1990 شاتل فضایی ناسا پرتاب شد و از آن زمان آژانس فضایی پنج ماموریت خدماتی را برای تعمیر و ارتقای ابزار پیچیده انجام داده است. تا به امروز، هابل بهترین دید از جهان را در محدوده مرئی طیف نور برای بشریت فراهم کرده است.

در نتیجه، آژانس فضایی تنها دو ژیروسکوپ کاملاً کاربردی دارد. یکی از آنها به نام «ژیرو 4» در مجموع 142 هزار ساعت و ژیروسکوپ دیگر به نام «ژیرو 6» در مجموع 90 هزار ساعت کار کرده است. برنامه ناسا این است که اکنون تلسکوپ را با یک ژیروسکوپ کار کند و دومی به عنوان یک گزینه پشتیبان باقی بماند.

به گفته ناسا، عملیات ژیروسکوپ امکان پذیر است و پیامدهای نسبتا کمی بر قابلیت های رصدی تلسکوپ دارد. با این حال، بازده کلی تلسکوپ کمتر خواهد بود و هدف قرار دادن اهداف زمان بیشتری می برد. این تغییر منجر به از دست دادن تقریباً 12 درصد از زمان مشاهده می شود. علاوه بر این، هابل دیگر قادر به رصد اجرام نزدیک به مریخ از جمله زهره و ماه نخواهد بود.

با این حال، آژانس فضایی معتقد است که اقدامات اخیر می تواند عمر هابل را تا یک دهه دیگر افزایش دهد. پاتریک کروز، مدیر پروژه تلسکوپ، می گوید به احتمال 70 درصد هابل قادر به پشتیبانی از عملیات علمی با استفاده از ژیروسکوپ تا سال 2035 است. او سه شنبه گذشته گفت: “ما هابل را در انتهای راه نمی بینیم.”

از نقطه نظر علمی، ادامه فعالیت هابل مهم است. حالا که تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب در عمل، جامعه نجومی دو ابزار رصدی شگفت انگیز در اختیار دارد. با رصد با هابل در نور مرئی و جیمز وب در نور فروسرخ، ستاره شناسان می توانند دانش جدید ارزشمندی در مورد ماهیت جهان به دست آورند.

علاوه بر ابزارهای علمی قدیمی و تعداد روبه کاهش ژیروسکوپ ها، ناسا با چالش های دیگری مرتبط با طول عمر هابل روبرو است. هابل معمولاً در ارتفاعی بین 530 تا 615 کیلومتری از سطح زمین کار می کند. با این حال، ارتفاع عملیاتی این تلسکوپ احتمالا در سال جاری به زیر 500 کیلومتر خواهد رسید. در ارتفاعات پایین تر، برخی از مشاهدات تلسکوپ تحت تأثیر ماهواره های دیگر در مدار زمین قرار خواهند گرفت.

کلامپین گفت که کنترل کننده های تلسکوپ انتظار ندارند هابل تا اواسط دهه 2030 وارد اتمسفر زمین شود، به نظر می رسد که استخراج اتمسفر از هابل، همراه با فقدان ژیروسکوپ کافی، محدودیت مشخصی را برای حداکثر طول عمر تلسکوپ تعیین می کند.

در سال 2022، جرد آیزاکمن، میلیاردر آمریکایی که اولین پرواز فضایی کاملا خصوصی را با فضاپیمای کرو دراگون اسپیس ایکس رهبری کرد، پیشنهاد کرد که ناسا یک ماموریت خدماتی به هابل انجام دهد و ارتفاع تلسکوپ را حداقل به 50 کیلومتر افزایش دهد. او گفت که حاضر است بیشتر هزینه های این ماموریت را تامین کند.

اما کلامپین روز سه شنبه گفت: “موضع ما در حال حاضر این است که پس از بررسی گزینه های تجاری فعلی، در حال حاضر به دنبال افزایش ارتفاع تلسکوپ نیستیم، ظاهراً آژانس فضایی تصمیم خود را گرفته است: ماموریت خدمات رسانی هابل انجام نخواهد شد.” در دستور کار قرار گیرد.