[ad_1]
دنیای امروز با بیماری ها و اختلالات زیادی مواجه است که همگی عوامل متعدد و متفاوتی دارند و عقب ماندگی ذهنی یا عقب ماندگی ذهنی یکی از این اختلالات است. اگرچه با پیشرفت علم پزشکی و انجام برخی آزمایشات، این اختلال قابل پیش بینی است و می توان از تولد کودکی با عقب ماندگی ذهنی جلوگیری کرد، اما همچنان ممکن است کودکی با این اختلال متولد شود و تا پایان عمر با آن دست و پنجه نرم کند. . زندگی کند
به گزارش ایسنا، این اختلال باعث ناتوانی شدید و کاهش عملکرد عقلانی زیر حد نرمال می شود و در طول زندگی با فرد همراه خواهد بود. عقب ماندگی ذهنی بیماری قابل درمان یا کنترل نیست، بلکه یک بیماری مادرزادی است که قابل درمان نیست و تا پایان عمر در کنار افراد عقب مانده ذهنی باقی می ماند. همانطور که گفته شد ضریب هوشی این افراد کمتر از حد طبیعی است و دارای ناتوانی ذهنی هستند که عملکرد اجتماعی افراد آسیب دیده را محدود می کند.
با آموزش صحیح و رفتار صحیح، کودکان عقب مانده ذهنی می توانند در خارج از بیمارستان زندگی عادی داشته باشند. با آموزش آنها در مدارس انحصاری، درگیر کردن آنها در کارهای خانه و آموزش برخی مهارت ها، می توان برخی از کارکردهای زندگی اجتماعی را به صورت محدود آموخت، زیرا آنها از ظرفیت ذهنی بسیار پایین تری نسبت به همسالان خود برخوردارند.
عوامل موثر در عقب ماندگی ذهنی جنین
بسیاری از عوامل در داشتن نوزادی با عقب ماندگی ذهنی ژنتیکی و مادرزادی هستند و ممکن است علل زمینه ای آنها ناشناخته باشد. همچنین ضربه به جنین، عفونت های خاص، مسمومیت، عوامل کروموزومی ناشناخته، قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس و بسیاری علل دیگر از عواملی هستند که می توانند جنین را به خطر بیندازند و منجر به تولد نوزاد عقب مانده ذهنی شوند.
سن مادر در دوران بارداری، بیماری های مادر مانند سیفلیس، سرخک، توکسوپلاسموز و… از دیگر مواردی است که جنین را در معرض خطر عقب ماندگی ذهنی قرار می دهد.
اعتیاد به الکل، سیگار و مصرف برخی داروهای شیمیایی توسط مادر در دوران بارداری نیز از دیگر عوامل خطر این بیماری است.
عوامل موثر در اختلال سیستم عصبی مرکزی مغز نوزاد
اگرچه بسیاری از زایمان ها به طور طبیعی و با حداقل مشکلات اتفاق می افتد، اما برخی از عوارض جانبی می تواند به کودک در بدو تولد آسیب برساند. بیهوشی طولانی مدت مادر، خونریزی شدید داخلی، مشکلات تنفسی و ایجاد مشکلات تنفسی در کودک، زایمان زودرس، ضربه به کودک در حین تولد و بسیاری دلایل دیگر باعث اختلال در سیستم عصبی مغز می شود و کودک را دچار مشکل می کند. به عقب متولد شده ذهنی است.
عوامل موثر در عقب ماندگی بعد از تولد نوزاد
عواملی که ممکن است پس از تولد اتفاق بیفتد و کودک را در معرض خطر عقب ماندگی ذهنی قرار دهد شامل انواع مننژیت، مسمومیت های خاص، ضربه به مغز کودک، کمبود غذا و سوءتغذیه، خستگی جسمی و روحی و برخی مشکلات بهداشتی و پزشکی ذکر شده است.
ویژگی های کودکان عقب مانده ذهنی
کودکان کم توان ذهنی در برابر هر تغییری مقاومت نشان می دهند، تمرکز کافی بر روی یک کار یا انجام آن کار ندارند، در درک مفاهیم مبهم و ناملموس، در بیان احساسات خود مشکل زیادی دارند و درک احساسات برایشان دشوار است. افراد دیگر قادر به طبقه بندی اطلاعات یا به خاطر سپردن اطلاعات نیستند.
در این میان به والدین توصیه می شود برای پیشگیری از سندرم داون یا عقب ماندگی ذهنی و نظارت بر رشد ذهنی فرزند خود را پس از تولد به طور مرتب نزد پزشک ببرند. این تست ها ممکن است شامل یک سری سوالات ساده در رابطه با توانایی های کودک در انجام کارهای مختلف ساده روزانه باشد و انجام این تست ها برای پیشگیری از یک کودک عقب مانده ذهنی بسیار ضروری و ضروری است.
قبل از ازدواج لازم است خانواده ها آموزش های کافی در این زمینه را ببینند تا از تولد این فرزندان جلوگیری شود، خانواده ها از ازدواج های خانوادگی خودداری کنند و سن مادر باردار از 35 سال بیشتر نباشد.
رعایت نکات بهداشتی در دوران بارداری شامل پرهیز از اشعه، مواد مخدر، مصرف الکل، استعمال دخانیات، پرهیز از ضربه به معده مادر، تغذیه سالم و مناسب، پیشگیری از هرگونه عفونت مادر و غیره باید به شدت رعایت شود.
بروز و ابتلا به عقب ماندگی ذهنی
عقب ماندگی ذهنی بیماری نیست که بتوان آن را با دارو درمان کرد. بهترین راه پیشگیری از این بیماری است. در صورت بروز بهترین روش آموزش کودک یا فرد کم توان ذهنی با آموزش صحیح کلامی، آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی و در صورت لزوم آموزش فیزیوتراپی ویژه و آموزش مهارت های حرکتی و بدنی است که باعث سازگاری بیشتر او می شود.
روش های کار با کودکان عقب مانده ذهنی
در ابتدا لازم است آن را همانطور که هست بپذیرید و اطلاعات خود را در مورد زندگی با یک فرد عقب مانده ذهنی و جسمی افزایش دهید. هنگام کار با او باید طوری رفتار کرد که احساس نکند اعضای خانواده از داشتن او شرمنده یا ناراحت شوند. درست است که برخی از کودکان کم توان ذهنی درک درستی از احساسات دیگران ندارند، اما تا حدودی احساسات منفی و رفتار بد را تشخیص می دهند.
به علایق و توانایی های او توجه کنید و با توجه و علاقه به او کارهای کوچک را آموزش دهید و به او بسپارید. با این کار توانایی های او را افزایش خواهید داد. باید از طریق علایق و توانایی های خود تربیت شود تا بتواند در کارهای کوچک، ساده و پیش پا افتاده خودداری روزانه با خانواده همکاری کند.
اگر عقب ماندگی ذهنی و جسمی کودک شدید نباشد و باعث آسیب به دیگران نشود، کودکان عقب مانده ذهنی نباید از خانواده، محیط طبیعی و اجتماعی جدا شوند.
باید از تحقیر و تنبیه این کودکان به شدت پرهیز شود. نه تنها هیچ یک از اعضای خانواده، بلکه هیچ کس دیگری حق تحقیر، تنبیه و آزار این کودکان را ندارد. این کودکان به دلیل شرایط حساس جسمی و زندگی در معرض خطر هستند. رفتار بد را یاد گرفته اند و این رفتار را به صورت جدی و خشن در جامعه نشان می دهند. اگر رفتار صحیح را یاد نگیرند، ممکن است برای جامعه خطرناک تلقی شوند.
اگر اطلاعات درستی در مورد آموزش صحیح کودکان عقب مانده ذهنی ندارید و بهترین راه مقابله با این افراد را نمی دانید تا با توجه به ناتوانی های یادگیری خود بهترین نتیجه را داشته باشند، موثرترین راه کمک گرفتن است. از مشاوران این حوزه و همچنین از سازمان اجتماعی یا خیریه های مربوطه.
انتهای پیام
[ad_2]
