دانشمندان از دانه جو و چغندر قند، پلاستیک 100 درصد تجزیه‌پذیر ساخته‌اند

دانشمندان دانشگاه کپنهاگ از ترکیب نشاسته جو و فیبر موجود در ضایعات چغندرقند پلاستیکی سازگار با محیط زیست ساخته اند. آنها امیدوارند که این اختراع جدید آنها بتواند آلودگی پلاستیکی را متوقف کند و از آسیب های ناشی از آن به اقلیم بکاهد.

این یک بیوپلاستیک جدید می تواند در طبیعت کاملاً تجزیه شود – در کمتر از دو ماه. این ماده جدید از محصولات کشاورزی رایج تولید می شود و همچنین می تواند آلودگی ناشی از ضایعات کشاورزی را کاهش دهد.

تنها 9 درصد از پلاستیک های مورد استفاده در جهان بازیافت می شوند. پلاستیک های باقی مانده یا در کوره های زباله سوز سوزانده می شوند یا در طبیعت و محل های دفن زباله رها می شوند.

پلاستیک های زیستی مختلفی در حال حاضر در دسترس هستند، اما نام آن کمی اشتباه است. پلاستیک‌های زیستی معمولی از مواد بیولوژیکی تولید می‌شوند، اما تنها بخش کوچکی از آن‌ها قابل تجزیه زیستی هستند و تنها در شرایط خاص در کارخانه‌های کمپوست‌سازی. این پلاستیک ها را نمی توان پایدار در نظر گرفت زیرا سال ها طول می کشد تا تجزیه شوند و همچنان میکروپلاستیک تولید کنند.

تولید پلاستیک تجزیه پذیر از جو و چغندر قند

این مقاله جدید یکزیست کامپوزیتاز چندین ماده تشکیل شده است که به طور طبیعی تجزیه می شوند. مواد اصلی آن آمیلوز و سلولز در گیاهان فراوان هستند. آمیلوز از محصولاتی مانند ذرت، سیب زمینی، گندم و جو به دست می آید.

محققان دانشگاه کپنهاگ با کمک محققان دانشگاه آرهوس شرکتی راه اندازی کرده و نوعی جو تولید کرده اند که دانه های آن حاوی آمیلوز خالص است. مزیت این گیاه جو این است که آمیلوز خالص با جو ترکیب نمی شود و خمیر به وجود می آید.

سلولز نیز کربوهیدراتی است که در همه گیاهان یافت می شود. محققان از نانوسلولز موجود در ضایعات تولیدکنندگان قند محلی استفاده کردند. این الیاف نانوسلولزی هزاران برابر کوچکتر از الیاف سلولز معمولی (که در صنعت نساجی استفاده می شود) هستند و استحکام مکانیکی پلاستیک را تامین می کنند.

آمیلوز و سلولز زنجیره های مولکولی بسیار طولانی تولید می کنند. با ترکیب آنها، محققان توانستند ماده ای بادوام و انعطاف پذیر ایجاد کنند که می تواند به جای پلاستیک در کیسه های خرید و بسته بندی محصولات استفاده شود.

این بیوپلاستیک را می توان به دو روش ساخت: با حل کردن مواد اولیه در آب و ترکیب آنها و یا با حرارت دادن تحت فشار. این روش ها قطعات قرص یا تراشه مانند را تولید می کنند که می توان آنها را به اشکال مختلف درآورد.

یکی از مزایای این روش این است که در حال حاضر خطوط تولید زیادی برای نشاسته های غنی از آمیلوز وجود دارد. این نشاسته ها به طور گسترده در صنایع غذایی و سایر صنایع تولید و استفاده می شود. بنابراین مواد اولیه این نوع پلاستیک را می توان به راحتی محکم کرد.

محققان خوشبین هستند که پلاستیک جدید آنها که از جو و چغندرقند ساخته شده است، به راحتی می تواند در مقیاس بزرگ به تولید انبوه برسد. آنها در حال حاضر در حال ثبت اختراع و همکاری با دو شرکت بسته بندی دانمارکی برای توسعه نمونه های اولیه بسته بندی خود هستند.