آیا کهکشان راه شیری به دور چیزی می‌چرخد؟

راه شیری و آندرومدا بزرگترین اجرام در گروه محلی هستند. از آنجایی که جرم آنها شبیه به یکدیگر است، مرکز جرم بین دو کهکشان قرار دارد. از آنجایی که هیچ چیز بزرگتر از این کهکشان ها در اطراف وجود ندارد، بنابراین این دو به دور یکدیگر می چرخند.

با این حال، مدار کهکشان راه شیری مانند مدار سیارات منظومه شمسی دایره ای یا بیضوی نیست. سانگمو تونی سون، ستاره شناس موسسه علمی تلسکوپ فضایی مریلند. LiveScience گزارش می دهد:

اگر کهکشان راه شیری حول چیزی بچرخد عجیب خواهد بود، زیرا باید جرم بیشتری داشته باشد تا این اتفاق بیفتد.

داستان کهکشان ها کمی متفاوت است. راه شیری و آندرومدا هر دو مدارهای شعاعی کریس میهوس، ستاره شناس، وضعیت کهکشان ها را به شرح زیر توصیف می کند:

تصور کنید گرانش دو جسم آنها را به هم می کشد و هیچ عامل دیگری جز جاذبه گرانشی در حرکت آنها دخیل نیست. آنها در یک خط به سمت یکدیگر حرکت می کنند. این زنجیر از نوع شعاعی خالص می باشد. مدار کهکشان راه شیری کاملاً شعاعی نیست، زیرا حرکت جانبی بین این دو کهکشان وجود دارد.

مدار کهکشان راه شیری و آندرومدا به این معنی است که این دو کهکشان در 4.5 میلیارد سال آینده با هم برخورد خواهند کرد. اما ستارگان کهکشان ها به دلیل فواصل زیاد با یکدیگر برخورد نمی کنند. در این برخورد دو کهکشان از یکدیگر می گذرند و دوباره از هم جدا می شوند که دوام زیادی نخواهد داشت. میهوس می گوید:

دو کهکشان به دور یکدیگر می چرخند و به یکدیگر باز می گردند. در نهایت، طی صدها میلیون یا میلیاردها سال، آنها در یکدیگر ادغام می شوند و یک کهکشان بزرگ را تشکیل می دهند.

فعل و انفعالات گرانشی احتمالاً ستارگان این دو کهکشان را چنان با هم در تماس نزدیک می کند که کهکشان ترکیبی به جای مارپیچی مانند کهکشان راه شیری یا آندرومدا، بیضوی می شود. این ادغام می تواند گاز را در امتداد بازوهای مارپیچی کهکشان ها گرم کند و راه را برای تشکیل ستاره های جدید هموار کند.

میهوس گفت که مدارهایی در مقیاس های بزرگتر از گروه های کهکشانی کمتر تعریف شده اند، اما ما با اطمینان می دانیم که گروه محلی نیز در حال حرکت است. گروه محلی جذب یک خوشه کهکشانی عظیم به نام Virgo می شود که شامل صدها کهکشان است و تقریباً 65 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. اما گروه محلی هرگز به آنجا نخواهند رسید، زیرا انبساط جهان کهکشان ها را سریعتر از کشش گرانشی خوشه سنبله از هم می پاشد.